%20Καλπάζει%20σ’%20ἅρμα%20συμφορῶν%20ἡ%20ἁμαρτία,%20ξανά%20Φαέθοντας%20τρελλός%20τή%20γῆ%20διαβαίνει.%20Τό%20φόβο%20σκόρπισε,%20τό%20μίσος,%20τήν%20κακία,%20μές%20στό%20σκοτάδι%20ἡ%20ψυχή%20ἀργοπεθαίνει.%20Ὄρθωσε%20εἴδωλο%20τό%20«ἐγώ»%20κι%20ἔχει%20ρημάξει%20τόν%20κόσμο%20ἐτοῦτο%20καί%20στά%20ἐρείπια%20ἔχει%20θάψει%20κάθε%20ἐλπίδα%20γιά%20ζωή%20καί%20λυτρωμό,%20τό%20Φῶς%20τό%20σφράγισε%20σέ%20βράχο%20λαξευτό.%20Μά%20εἶν’%20ἀθάνατος%20ἐτοῦτος%20ὁ%20νεκρός!%20Τριημερεύει%20καί%20γεμίζει%20ἡ%20πλάση%20φῶς!%20Νά,%20δές,%20σάν%20ἥλιος%20ἀπ’%20τόν%20τάφο%20ξεπηδᾶ,%20ἐλπίδας%20φῶς%20μές%20στά%20χαλάσματα)
Τραγούδι ”Φως στα Χαλάσματα” από την χορωδία των φοιτητών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης στην εκδήλωση των Τριών Ιεραρχών.
Φῶς στά χαλάσματα (στίχοι)
Καλπάζει σ’ ἅρμα συμφορῶν ἡ ἁμαρτία,
ξανά Φαέθοντας τρελλός τή γῆ διαβαίνει.
Τό φόβο σκόρπισε, τό μίσος, τήν κακία,
μές στό σκοτάδι ἡ ψυχή ἀργοπεθαίνει.
Ὄρθωσε εἴδωλο τό «ἐγώ» κι ἔχει ρημάξει
τόν κόσμο ἐτοῦτο καί στά ἐρείπια ἔχει θάψει
κάθε ἐλπίδα γιά ζωή καί λυτρωμό,
τό Φῶς τό σφράγισε σέ βράχο λαξευτό.
Μά εἶν’ ἀθάνατος ἐτοῦτος ὁ νεκρός!
Τριημερεύει καί γεμίζει ἡ πλάση φῶς!
Νά, δές, σάν ἥλιος ἀπ’ τόν τάφο ξεπηδᾶ,
ἐλπίδας φῶς μές στά χαλάσματα σκορπᾶ!
Μά ξάφνου τ’ ἄλογα πετρώνουν στήν πορεία,
ὁ φωτοσβέστης γέρνει στ’ ἅρμα νεκρωμένος,
σπαρακτική ἠχεῖ τοῦ Ἅδη ἡ θρηνωδία,
σάν τοῦ Ἀδάμ βαστᾶ τό χέρι ὁ Ἀναστημένος!
Λάμψαν τά σύμπαντα, στόν κόσμο γεννηθήκαν,
τῆς πίστης θρέμματα, υἱοί φωτός κληθήκαν,
φῶς στά χαλάσματα καί ἐλπίδα νά σκορποῦν
πυρφόροι κήρυκες παντοῦ νά διαλαλοῦν:
Πώς εἶν’ ἀθάνατος ἐτοῦτος ὁ νεκρός!
Τριημερεύει καί γεμίζει ἡ πλάση φῶς!
Νά, δές, σάν ἥλιος ἀπ’ τόν τάφο ξεπηδᾶ,
ἐλπίδας φῶς μές στά χαλάσματα σκορπᾶ!…
